pracować w terenie

См. также в других словарях:

• teren — m IV, D. u, Ms. terennie; lm M. y 1. «część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem; miejsce występowania, zasięgu, odbywania się czegoś; obszar, okolica» Teren błotnisty, górzysty, pustynny, stepowy. Teren uprawny. Tereny lodowcowe,… …   Słownik języka polskiego

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• policja — ż I, DCMs. policjacji, blm 1. «organ państwowy powołany do ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, zorganizowany w sposób wojskowy; funkcjonariusze tego organu, policjanci» Agent policji. Kordon policji. Patrol policji. Komisariat,… …   Słownik języka polskiego

• przedstawicielstwo — n III, Ms. przedstawicielstwowie; lm D. przedstawicielstwostw 1. «reprezentowanie kogoś; godność, stanowisko przedstawiciela; zespół przedstawicieli» Przedstawicielstwo narodu, zespołu. 2. «pełnomocnictwo do reprezentowania przedsiębiorstwa… …   Słownik języka polskiego

• robota — ż IV, CMs. robotaocie; lm D. robotabót 1. «zespół czynności, akcji podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś; praca, działanie, działalność, robienie czegoś; robocizna» Łatwa, żmudna, niewdzięczna robota.… …   Słownik języka polskiego

• województwo — n III, Ms. województwowie; lm D. województwoództw 1. «jednostka podziału administracyjno terytorialnego wyższego stopnia, pozostająca pod zwierzchnictwem wojewody; mieszkańcy tej jednostki administracyjnej» Województwo warszawskie, wrocławskie.… …   Słownik języka polskiego

• wyrąb — m IV, D. wyrąbrębu, Ms. wyrąbrębie; lm M. wyrąbręby 1. «wyrąbanie, wyrąbywanie drzew na danym terenie; wycięcie» Drzewa przeznaczone na wyrąb, do wyrębu. Pracować przy wyrębie lasu. 2. «wycinanie, wydobywanie czegoś skądś, w postaci brył, bloków… …   Słownik języka polskiego

• szkolnictwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. szkolnictwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} ogół szkół na danym terenie lub w danym czasie; zespół zagadnień związanych ze szkołami i nauczaniem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pracować w szkolnictwie. Reformować szkolnictwo.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień